Ik zal beginnen 1 mei, dag van de arbeid. Voor de 2e maal zit ik vast door een sneeuwstorm, de vorige keer in Sault Ste Marie zat ik lekker warm in een motel. Deze winterprik in Brandon moet ik overleven in mijn iglo/tent. Dit zijn echt extreme temperaturen die zelfs de oudere Canadesen nog nooit meegemaakt hebben deze periode van het jaar. Ik heb geluk dat ik dit bij mijn eerste bezoek mag beleven... Zelfs de Trans-Canada HWY1 is zondag de hele dag afgesloten voor alle verkeer. Deze ijsbeer overleefde het, moet wel toegeven dat ik het af en toe koud had s"nachts in mijn slaapkamer.
Maandag 2 mei kan ik terug op mijn fietsje. HWY1 is terug open en sneeuwvrij. Vandaag heb ik geluk, zonnig, wel fris, wind in de rug, vlakke wegen. De velden die niet onder water staan, liggen er nog maagdelijk wit bij. Het is wel mooi maar het blijft raar om begin mei te fietsen langs besneeuwde velden. In Virden vind ik die dag een camping die open is. Ik vrees dat de farmers dit jaar rijst zullen moeten planten in plaats van mais.
Dinsdag 3 mei, daar is de zon weer, 10 a 15 graden en de wind is weer een bondgenoot. Zalig na een winters weekend, lentekriebels. De vogels groeten de lente met hun vrolijk lied, de vlinders worden wakker. Ik fiets vrolijk fluitend tot Broadvieuw. Wat een verschil met 2 dagen geleden. Als ik s"avonds in mijn tent zit krijg ik gezelschap van een mug, zelfs daar ben ik blij mee! Blij met een mug!!! Een sein dat ik dringend sociaal contact nodig heb na een maand Canada?
Woensdag 4 mei, winderige dag. Als ik om 8u op mijn Boogie bike stap vlieg ik bijna weg. Van bij het vertrek is de wind een geduchte tegenstander. Ik vecht het eerste uur tegen dit natuurelement en als ik een blik op mijn computer werp stel ik vast dat ik slechts 11km verder ben! Ik besluit om vandaag niet ver te fietsen, er is echter een klein probleem, I traveling across the prairies en de eerste 50km kom ik geen dorpje tegen. Op verschillende plaatsen is de highway soms meer een rivier dan een 4 baansweg. Sommige momenten zie ik windhozen en dat maakt mij toch een beetje bang. Ik ben dan ook blij dat ik na 6u harken tegen de wind en na 68 km afzien Wolseley bereik, een gehucht met gelukkig een motel. Ik twijfel geen moment om in te checken en nadat ik nog wat inkopen gedaan heb in de plaatselijkse store nestel ik mij veilig in de non smokingroom. Morgen voorspellen ze 20 graden.... Be continued...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten