Kananaskis 22 tem 27 mei 2011

Op eenzame hoogte, genieten van de stilte en de prachtige natuur.

dinsdag 24 april <--(was het maar waar...) mei 2011
Om 9u. laat ik de moderne berghut in Canmore achter me, het is zwaar bewolkt. Af en toe lichte neerslag, te weinig om me nat te maken. Ik volg hwy1A en neem daarna hwy40, vanaf hier 30 pittige kilometers. Het is opvallend rustig op hwy40. Om 13u reeds in jeugdherberg/berghut waar ik maar kan inchecken om 17u maar Gareth en Sara, de hosts, laten me al binnen en ik kan genieten van een gratis koffie. Omdat er niemand anders in de berghut verblijft op dit moment krijg ik zelfs een prive kamer voor dezelfde prijs als een 'dormroom', ik boek voor 2 nachten (40 Can. dollar). Na de douche nestel ik me in de gemakkelijke zetel en bekijk ik wat ik morgen ga doen. Ondertussen zie ik een hert voor het raam staan, het is rustig aan het grazen en ik kan mooie foto's nemen zonder dat het gaat lopen. Het is hier gezellig en rustig en voel me direkt thuis.

woensdag 25 juni <-- (de nachtmerrie..) mei 2011
Als ik om 7u ontwaak hoor de regendruppels op het houten dak neerkomen en ben aan het denken om de geplande fietsrit naar Upper/Lower Kananaskis Lake te vervangen voor een wandeling naar Ribbon Creek. Ik ontbijt op mijn gemakske en besluit dan toch maar om voor de fiets te kiezen. De regen is nu heel fijne 'zever' en als ik om 10u vertrek is het zelfs gedaan met regenen. De Highwood Pass (2200m) is nog gesloten voor alle verkeer dus fiets ik tot Upper Lake, het verste punt (50km) dat momenteel bereikbaar is. De weergoden zijn me gunstig gezint want het is droog gebleven. Na wat klimkilometers parkeer mijn fiets tegen een rots en geniet van de oogstrelende schoonheid van het bevroren meer en de met sneeuw bedekte bergen. Ik ben hier helemaal alleen, geen toerist te bespeuren. Onbegrijpelijk omdat ik persoonlijk vind dat het veel mooier is dan Lake Louise waar je moet opletten om niet op de tenen van een toerist te trappen. Ondertussen krijg ik ook gezelschap van een grondeekhoorn die komt bedelen voor 'menselijk' eten en ondertussen gewillig posseert voor een foto. Ik weet dat het verboden is om de 'wilde' dieren eten te geven maar hij krijgt toch een stukske mueslireep. Voor mij een kleine zonde voor hem (of haar?) een groot feest.

Als ik me omdraai zie ik ver in de diepte Lower Lake liggen pronken in al haar schoonheid. Fiets op en afdalen naar het lager gelegen meer. Tijdens mijn downhill zie ik op het bevroren 'lake' iets bewegen, ik stop en ja hoor een beer loopt over het ijs. Adrenaline omhoog, ik met mijn fiets omlaag... Als ik beneden aan de oever van Lower Kananaskis Lake sta zie ik een Grizzly beer met 2 cubs. Gelukkig is zij op veilige afstand met haar 2 jonge 'teddy'grizzlybeertjes. Het is redelijk ver maar kan toch foto's nemen en een video. Het blijft spannend om beren in het wild te zien. Ik zet mij op een rots en blijf meer dan een half uur naar dit schitterend moment staren. Een uniek beeld dat ik tot het eind van mijn dagen zal meedragen. Weer een onvergetelijk belevenis bij op deze magnifieke reis in Canada.

Op de terugweg naar mijn 'prive' hut is de wind in het nadeel maar ik zing en fluit vrolijk. Tijdens het nadromen van de grizzly ontmoeting en op een tiental kilometer van de herberg spot ik een moose (eland) op een zijweg. Ik stop, neem mijn camera, het schrikt even op, kijkt me aan en komt in mijn richting gelopen. Oesje wat nu? Ik blijf stokstijf staan, mijn wil om foto's te nemen is groter dan mijn schrik, neem foto's terwijl het toch wel grote dier me op slechts 10 meter afstand passeert. Het steekt de weg over en verwijnt in het bos. Oef! Wat een dag! Mijn spaghetti smaakt heerlijk die avond en ik bekijk nog meermaals de foto's en video's. Normaal zou ik morgen verder fietsen richting Calgary maar ik boek nog een extra nacht.

donderdag 26 mei 2011
Mijn planning om hier verder de omgeving te verkennen op deze 'rustdag' valt letterlijk in het water. De hele dag regen en maak er dan maar een 'echte' luilekkerdag van. Ik maak het mezelf gezellig, lees een beetje, orden mijn foto's. Na de middag krijg ik gezelschap van een 71-jarige dame, Ina, en het blijkt een Nederlandse te zijn die sinds haar 20e in Canada woont. Haar Nederlands is wat 'gebroken' maar ze is blij het nog eens te kunnen spreken. s'Avonds bij het avondmaal begint het lichtjes te sneeuwen en we lachen bij de gedachte dat we morgen misschien ingesneeuwd wakker zullen worden... Profetische gedachte!

vrijdag 27 mei 2011
Het is 6u als ik ontwaak en.... er ligt een dik pak sneeuw + het is nog steeds aan het sneeuwen! Nog maar een exta nacht hier blijven. Ik zet koffie, ontbijt en plots 'een knal'. De electriciteit is uitgevallen, dus ook geen water meer (is met een pomp). Mijn voorraad eten is ook al flink geslonken, dit wordt een 'zuinige' dag. Gelukkig duurt het electriciteitloze leven maar anderhalf uur en kunnen we toch thee/koffie maken en als bij wonder komt er nog een 'hiker' binnengestrompeld en die heeft eieren en spek bij, we kunnen verder tot morgen... Weer een belevenis rijker op mijn toch wel avontuurlijk reisje.