Kananaskis 22 tem 27 mei 2011

Op eenzame hoogte, genieten van de stilte en de prachtige natuur.

dinsdag 24 april <--(was het maar waar...) mei 2011
Om 9u. laat ik de moderne berghut in Canmore achter me, het is zwaar bewolkt. Af en toe lichte neerslag, te weinig om me nat te maken. Ik volg hwy1A en neem daarna hwy40, vanaf hier 30 pittige kilometers. Het is opvallend rustig op hwy40. Om 13u reeds in jeugdherberg/berghut waar ik maar kan inchecken om 17u maar Gareth en Sara, de hosts, laten me al binnen en ik kan genieten van een gratis koffie. Omdat er niemand anders in de berghut verblijft op dit moment krijg ik zelfs een prive kamer voor dezelfde prijs als een 'dormroom', ik boek voor 2 nachten (40 Can. dollar). Na de douche nestel ik me in de gemakkelijke zetel en bekijk ik wat ik morgen ga doen. Ondertussen zie ik een hert voor het raam staan, het is rustig aan het grazen en ik kan mooie foto's nemen zonder dat het gaat lopen. Het is hier gezellig en rustig en voel me direkt thuis.

woensdag 25 juni <-- (de nachtmerrie..) mei 2011
Als ik om 7u ontwaak hoor de regendruppels op het houten dak neerkomen en ben aan het denken om de geplande fietsrit naar Upper/Lower Kananaskis Lake te vervangen voor een wandeling naar Ribbon Creek. Ik ontbijt op mijn gemakske en besluit dan toch maar om voor de fiets te kiezen. De regen is nu heel fijne 'zever' en als ik om 10u vertrek is het zelfs gedaan met regenen. De Highwood Pass (2200m) is nog gesloten voor alle verkeer dus fiets ik tot Upper Lake, het verste punt (50km) dat momenteel bereikbaar is. De weergoden zijn me gunstig gezint want het is droog gebleven. Na wat klimkilometers parkeer mijn fiets tegen een rots en geniet van de oogstrelende schoonheid van het bevroren meer en de met sneeuw bedekte bergen. Ik ben hier helemaal alleen, geen toerist te bespeuren. Onbegrijpelijk omdat ik persoonlijk vind dat het veel mooier is dan Lake Louise waar je moet opletten om niet op de tenen van een toerist te trappen. Ondertussen krijg ik ook gezelschap van een grondeekhoorn die komt bedelen voor 'menselijk' eten en ondertussen gewillig posseert voor een foto. Ik weet dat het verboden is om de 'wilde' dieren eten te geven maar hij krijgt toch een stukske mueslireep. Voor mij een kleine zonde voor hem (of haar?) een groot feest.

Als ik me omdraai zie ik ver in de diepte Lower Lake liggen pronken in al haar schoonheid. Fiets op en afdalen naar het lager gelegen meer. Tijdens mijn downhill zie ik op het bevroren 'lake' iets bewegen, ik stop en ja hoor een beer loopt over het ijs. Adrenaline omhoog, ik met mijn fiets omlaag... Als ik beneden aan de oever van Lower Kananaskis Lake sta zie ik een Grizzly beer met 2 cubs. Gelukkig is zij op veilige afstand met haar 2 jonge 'teddy'grizzlybeertjes. Het is redelijk ver maar kan toch foto's nemen en een video. Het blijft spannend om beren in het wild te zien. Ik zet mij op een rots en blijf meer dan een half uur naar dit schitterend moment staren. Een uniek beeld dat ik tot het eind van mijn dagen zal meedragen. Weer een onvergetelijk belevenis bij op deze magnifieke reis in Canada.

Op de terugweg naar mijn 'prive' hut is de wind in het nadeel maar ik zing en fluit vrolijk. Tijdens het nadromen van de grizzly ontmoeting en op een tiental kilometer van de herberg spot ik een moose (eland) op een zijweg. Ik stop, neem mijn camera, het schrikt even op, kijkt me aan en komt in mijn richting gelopen. Oesje wat nu? Ik blijf stokstijf staan, mijn wil om foto's te nemen is groter dan mijn schrik, neem foto's terwijl het toch wel grote dier me op slechts 10 meter afstand passeert. Het steekt de weg over en verwijnt in het bos. Oef! Wat een dag! Mijn spaghetti smaakt heerlijk die avond en ik bekijk nog meermaals de foto's en video's. Normaal zou ik morgen verder fietsen richting Calgary maar ik boek nog een extra nacht.

donderdag 26 mei 2011
Mijn planning om hier verder de omgeving te verkennen op deze 'rustdag' valt letterlijk in het water. De hele dag regen en maak er dan maar een 'echte' luilekkerdag van. Ik maak het mezelf gezellig, lees een beetje, orden mijn foto's. Na de middag krijg ik gezelschap van een 71-jarige dame, Ina, en het blijkt een Nederlandse te zijn die sinds haar 20e in Canada woont. Haar Nederlands is wat 'gebroken' maar ze is blij het nog eens te kunnen spreken. s'Avonds bij het avondmaal begint het lichtjes te sneeuwen en we lachen bij de gedachte dat we morgen misschien ingesneeuwd wakker zullen worden... Profetische gedachte!

vrijdag 27 mei 2011
Het is 6u als ik ontwaak en.... er ligt een dik pak sneeuw + het is nog steeds aan het sneeuwen! Nog maar een exta nacht hier blijven. Ik zet koffie, ontbijt en plots 'een knal'. De electriciteit is uitgevallen, dus ook geen water meer (is met een pomp). Mijn voorraad eten is ook al flink geslonken, dit wordt een 'zuinige' dag. Gelukkig duurt het electriciteitloze leven maar anderhalf uur en kunnen we toch thee/koffie maken en als bij wonder komt er nog een 'hiker' binnengestrompeld en die heeft eieren en spek bij, we kunnen verder tot morgen... Weer een belevenis rijker op mijn toch wel avontuurlijk reisje.

Golden triangle 18 tem 21 mei 2011

mooie plaats om te camperen

Woensdag 18 mei:
Na een goede nachtrust en samen met mijn kamergenoot, een uitgeweken Zwitser die nu het Canadese leger versterkt en op pad is met zijn moto, 'breakfasten' we in het hostelrestaurant. Nadat we afscheid genomen hebben start ik onder een stralende zon met als doel Golden. Na een uurtje genieten van de omgeving, de zon, de rust hoor ik claxoneren. 'Welke gek komt mijn rust hier verstoren' is het eerste wat ik denk, het blijkt de uitgeweken Zwitser te zijn die me voorbij raast op zijn moto. Een tiental kilometers verder staat hij mij op te wachten met zijn camera in aanslag. Ik stop en we wisselen van voertuig voor de nodige digitale kiekjes. Hier nemen we definitief afscheid, een ruige 'biker' die begaan is met een rustige 'cyclist'.

De route is heuvelend maar niet overdreven veel klimwerk en het is prachtig weer dus vandaag veel foto's genomen. Op deze weg heb ik ook voor het eerst een ontmoeting met een zwarte beer, maar dat verhaal kennen jullie van de speciale editie.. Na 106 kilometer kom ik in Golden, plaats mijn tent op een prachtige locatie en geniet van de zon tot deze mij voor ze gaat slapen nog een mooie zonsondergang aanbied. Ik kruip in mijn 'cosy' tent en val als een gelukkig mens in een diepe slaap. Wat een prachtige dag. Om een indruk te krijgen van de schoonheid die ik de hele dag kan bewonderen volgen hier enkele foto's.

Donderdag 19 mei.
Vandaag een vlakke rit tot Radium Hot Spring, bekend voor zijn natuurlijke heetwater bronnen. Het is een druilerige dag, wat een verschil met gisteren. Grijze wolken, af en toe een bui. Na 114km door de vlakke vallei bereik ik snel Radium Hot Spring. Hier neem ik een goedkope hostel en verwen mezelf om een duik te nemen in de 'Hot Springs', water van 39 graeden, mmm...dat doet deugd... Voor de minderjarigen of degenen die te preuts zijn om naar de 'bloot' foto's te kijken van een atletisch gebouwd figuur, scroll naar beneden ;-))

Vrijdag 20 mei.
De afstand Radium Hot Spring - Lake Louise is 140km met heel wat hoogtemeters.. Ik plan dit te doen in 2 dagen. Ik vertrek vroeg, 8u, en begin op 805m hoogte met een stevige klim naar de Sinclair Pass 1485m. Het is nog fris maar als ik boven kom ben ik nat van het zweet. Snel mijn windjack aantrekken en dan voorzichtig afdalen tot MacLeods Meadows op 1158m. Veel herten langs de weg maar die zijn zo schuw dat ze moeilijk te fotograferen zijn. Als er auto' voorbij komen blijven ze staan en als deze brave fietser passeert dan springen ze sierlijk het bos in! Misschien weten ze dat ik graag 'wild' eet... Halfweg de Vermillion Pass, 1650m hoogte, is een camping maar ik arriveer er veel te vroeg om reeds mijn tent op te slaan. Er is een winkeltje en neem een break voor koffie met een brownie, sla nog wat voorraad drinken op voor de komende 70km. Ik voel me sterk vandaag en mijn Contador beentjes doen behoorlijk hun werk maar na een tiental kilometer op een vlak stuk weg voelt het alsof ik stilsta. Ik raak geen stap vooruit! Ik duw op de pedalen, trek aan mijn stuur, sta recht op de trappers, schakel naar een kleinere versnelling, niets helpt.... "Daar is em, daar is em" zou Rik de Sadeleer roepen en inderdaad mijn eerste lekke band na bijna 5000km fietsen op Canadese wegen is een feit. Uit mijn mond komt een welgemeende 'miljaarde dju'. Maar geen geklaag, dit is de eerste 'tegenslag' die ik heb op deze tocht. Ik steek een nieuw binnenbandje, pomp het keihard en een kwartiertje later ben ik al terug fluitend aan het genieten van het fietsen door een onvoorstelbaar mooi landschap. Omstreeks 17.15u bereik ik de jeugdherberg in Lake Louise, ze kennen me daar al, check in, moet mijn verhaal van de voorbije drie dagen doen, neem een lekkere douche en sauna en ga een biertje drinken. Einde van een geslaagde 3-daagse.
Zaterdag 21 mei neem ik een rustdag.

SPECIAL EDITION Zwarte beer gezien! woensdag 18 mei 2011

Woensdag 18 mei 2011 zal de geschiedenis ingaan als de dag dat de moedige Gallier een zwarte beer in het vizier kreeg. Na meer dan 4000km fietsen door berenland wordt eindelijk mijn geduld, als ik dat al heb, beloond. Hij was amper 50 meter van mij vandaan en ik moet toegeven, ik was er niet gerust in...
Heb toch wat foto's kunnen nemen, hoop dat ik niet teveel bibber.. en een video. Kijk maar even mee.

Lake Louise 15 tem 17 mei

Zondag 15 mei 2011.
Het is 6u als ik wakker word, na het kattenwasje en een stevig ontbijt vertrek ik richting Lake Louise. Ik volg highway 1A, een rustige, prachtige route om te fietsen. De zon is reeds van de partij en de wind is ook weer een bondgenoot. Veel herten op de weg, geen beren...

Onderweg kom ik een 'zondagsfietser' tegen, een wielerterrorist zoals ze dat tegenwoordig noemen in het Dendermondse. We peddelen een eindje samen en stoppen samen om een koffie te drinken. Victor, de fietser in kwestie, trakteert me, geeft me veel tips waar het aangenaam fietsen is en stelt me zelfs voor om bij hem te komen overnachten in Canmore als ik richting Calgary rijd. De vriendelijkheid van de Canadezen blijft me in aangename zin verbazen.

Banff - Lake Louise is een 75-tal kilometers maar door de schoonheid van de natuur, door het prachtige weer en door het voortdurend stoppen om foto's te nemen kom ik pas om 15u in de jeugdherberg aan. Ik betaal 54 Can.dollar voor 2 nachten omdat ik morgen een rustdag plan om mijn kledij nog eens te wassen. Het is een mooie, moderne hostel met zelfs een sauna waar ik met graagte gebruik van maak. Op sommige campings betaalde ik 28 Can.dollar voor 1 nacht en dan moest ik nog 1 dollar betalen om te douchen dus de keuze tussen een herberg en tent is snel gemaakt.

De youth hostel ligt een 10-tal kilometers van het 'lake' maar het is zo mooie weer en de benen laten het nog toe dat ik besluit nog tot het meer te fietsen. Na 6 kilometer klimmen bereik ik het nog steeds bevroren 'Lake Louise'. En zoals een echte toerist laat ik mijn digitale camera zijn werk doen. Het is zondag en de toeristen zijn ook van de partij, veel Chinezen (of Japanners, ik zie het verschil niet) en die kennen er ook wat van om fotokes te nemen..

Terug in de hostel neem ik mijn verdiende douche en eet in het restaurant lamsbrochetten met rijst en lekker groenten, mmm.. Daarna nog een paar biertjes om deze meer dan geslaagde dag af te sluiten. Het is soms moeilijk te begrijpen hoe ik dit zware leven volhoud...
Maandag 16 mei is het dan officiele rustdag, ik slaap uit, tot 7u!, ga breakfasten in het restaurant, doe inkopen voor de volgende dagen en maak alles klaar om morgen, dinsdag, verder te trekken. Ik neem nog een sauna, ga even iets drinken in de bar en kruip onder de lakens.

Dinsdag 17 mei 2011
Zoals gewoonlijk ben ik om 6u wakker, doe mijn ochtendtoilet en kijk door het raam... Het is aan het sneeuwen!!! Als ik naar de keuken ga om te ontbijten vraag ik aan de receptie welk weer ze voorspellen en het antwoord is de hele dag sneeuwbuien. Ik besluit dan maar om een dagje langer in Lake Louise te blijven en betaal een nacht bij. Omstreeks 11u trekt de hemel een beetje open en ik maak nog een fietstocht naar Mosquito Creek, heen en weer 65km. De weg heen blijf ik droog, het is wel fris maar omdat het bergop is voel ik daar niet veel van. Op de terugweg beland ik in enkele sneeuwbuien en er is een ijzige wind. Ik ben dan ook blij dat ik terug in de hostel ben en dat ik in de warme/hete sauna op temperatuur kan komen. Een extra, halve rustdag die ik s'avonds afsluit met enkele pints locale beer.
De laatste dagen al veel 'beer' gezien maar nog steeds geen 'bear'...

Laat je dromen leven.. 11 tem 14 mei Fort Macleod - Banff

Fort Macleod, een gezellig cowboystadje is de voorbode van de Rocky Mountains. Vanaf hier moet ik mijn klimmersbenen uit mijn fietstas te voorschijn halen, wat ik dan ook doe..

De overgang van biljartvlakke wegen, de prairies, naar het heuvelend landschap verteer ik niet zo goed en ik fiets slechts 61km tot Pincher Creek. Oei, oei, oei, wat zal dat de komende dagen geven als de heuvels bergjes worden? Bij mijn planning voor de volgende dagen reken ik dan ook maar op 60 a 80km per dag.

Donderdag vertrek ik, na een stevig ontbijt, met een klein hartje verder naar de Rocky Mountains maar ik zou Gino Maes niet zijn moest ik mijn planning weer eens volledig in de war brengen. Ik fiets die dag 162km tot Black Diamond, de bergjes worden 'pittig' maar mijn smalle beentjes doen hun werk meer dan behoorlijk. Ik voel me goed en sterk.

Vrijdag de 13e (!) bol ik 88km tot Cochrane zonder ongelukken.. Het voorgerecht was lekker laat nu de hoofdschotel maar komen..

Vanaf Cochrane volg ik nu hwy1a richting Banff National Park. Ik val misschien in herhaling maar het is indrukwekkend mooi. Ik stop tientallen keren om digitale plaatjes te schieten, de Rocky Mountains geiten kruisen mijn weg. Zomerse temperaturen, de wind in de rug, rustige wegen en een adembenemend panorama. Een tiental kilometer na Cranmore kom ik aan de poort van het Banff National Park en betaal daar 69 Canadese dollar om 'binnen' te mogen. Na 117km arriveer ik in Banff, een gezellig, toeristisch stadje. Na nog een stevige klim kom ik moe maar voldaan aan in de jeugdherberg. Na de verkwikkende douche ga ik een T-bone steak eten en bij het drinken van een biertje geniet ik na van deze weeral prachtige dag. Wat kan het leven mooi zijn.. Daarom zou ik iedereen willen aanraden: Vivant somnia tua .  Tot slot, nog steeds geen beren gezien.....

Van Saskatchewan naar Alberta 7 tem 10 mei 2011

Het is 10 mei en ik zit in Fort Macleod (Alberta) naast mijn tent van de zon te genieten. Een week geleden in Brandon (Saskatchewan) zat ik in een iglo, wat een verschil! Ik geniet van de warmte en van de zon. Mijn gezicht heeft al een paar keer een nieuw vel gekregen, mijn benen zien eruit als overrijpe tomaten maar dat deert me niet. De prairies en Saskatchewan heb ik achter me gelaten en zitten voor altijd in mijn geheugen. De Rockies duiken nu voor me op, geduldig te wachten op een Belgische fietser om hem het leven zuur te maken. Ze proberen me schrik aan te jagen door hun imposante verschijning, de toppen liggen nog bedekt met sneeuw. Ooit zei eens iemand "Horum omnium fortissimi sunt Belgae", ik kan Julius toch niet teleurstellen? Dus morgen ga ik het gevecht aan met de tot 4000m. hoge toppen en misschien zie ik daar wel beren...