De Armand Pienen van deze generatie voorspellen droog weer voor het weekend 4-5-6 maart dus plan ik een testrit voor fiets, bagage en voor mezelf. Vrijdag nog werken tot 15u, eventjes naar huis, snel wat eten, fietskledij aantrekken, de fiets ‘laden’ met 2 voortassen, 2 achtertassen, tent en een stuurtas, banden oppompen en om 16u vertrek ik richting Maldegem. Eerst had ik gedacht om ergens in mijn tent te overnachten maar s’nachts vriest het nog en op mijn leeftijd geniet je meer van een warm bedje dan van een koude tent. Ja ik weet het, ik ben een verwent nest en daarom besluit ik om in de jeugdherberg in Maldegem te gaan slapen. Ik arriveer omstreeks 19u in mijn luxe overnachtingplaats en heb 78km op mijn fietscomputer staan. Na een lekkere, warme douche verorber ik mijn boterhammen, plan mijn route voor de komende dag en vallen mijn oogjes snel dicht. Om 7u zingt Lady Gaga met haar Poker Face me wakker, tandjes poetsen, beetje water in mij (poker?) face gooien en om 8u begin ik aan een stevig ontbijt. Het is 9u als ik mijn stalen ros bestijg en richting Westvleteren vertrek. Via Beernem, Torhout, Diksmuide bereik ik na 80km de Sint-Sixtusabdij omstreeks 13u. Tijd om de innerlijke mens wat te versterken in ‘de Vrede’, het alom gekende ontmoetingscentrum waar het wereldbekende trappistenbier verkrijgbaar is. Ik bestel mij trappist Westvleteren Twaalf (gele kroonkurk), genaamd 'abtsbier' van 10,2% en nen boerenboterham om te eten. Natuurlijk weet iedereen dat je op één been niet kan staan en ik bestel mij een tweede bruin biertje. In het café bevind zich ook een winkel waar je het ‘lekkere’ vocht kan kopen (maximum 6 flesjes per persoon), wat ik dan ook doe. Mijn fietstassen zijn nu goed gevuld en ik zet mijn fietstrektocht verder. Via Ieper, waar ik door de Menenpoort fiets (voor de Last-Post ben ik nog te vroeg), Roeselare, Tielt bereik ik Deinze. Het wordt donker, ik word moe en krijg honger! Snel een frituur binnen voor ne grote pak friet met stoofvlees, mayonaise en een cola. Dat smaakt! Fluo vestje aan, lichten ontsteken en verder richting huiswaarts, nog een 80km voor de boeg met de wind in het nadeel. Via Gent bereik ik Zaffelare en ik ben doodop. Ik stop aan een frisdrankenautomaat om een cola te nemen maar de automaat werkt niet. Ik vloek. In een smsje vertel ik mijn ex-vriendin dat ik aan het fietsen ben, dat ik op sterven na dood ben en dat ik nog een 40-tal kilometers tegen de wind in naar huis moet. Ik zet mijn calvarietocht verder. Na een uurtje ‘harken’ tegen amper 18km/u staat ze mij op te wachten aan de kan van de baan tussen Lokeren en Sint-Niklaas. Van een verrassing gesproken! We laden mijn fiets in haar auto en ze brengt me veilig naar huis, waarvoor ik haar heel dankbaar ben. Op dat moment heb ik 240km op de teller staan, ik zou met de fiets ook wel thuis geraakt zijn maar om welk uur ik dan aangekomen zou zijn dat weet ik niet. Nog maar eens een bewijs dat je op momenten dat je het niet verwacht de redding dikwijls uit onverwachte hoek komt. Thuis gekomen drinken we samen nog een koffie en vallen mijn ogen dicht. Deze dag was een zware dag en heeft me geleerd dat wanneer je fietst met bagage het dubbel zo zwaar is en dat ik rekening zal moeten houden met een maximum van 150km per dag. Al bij al een geslaagd testweekend. De conditie is goed, de fiets is super en de goesting om te vertrekken is er nog meer. Het aftellen naar 1 april kan beginnen.
